BBK 2023: kampioensafdeling keuzewerk, band nummer 6

Laatste update om 18:32 op Sunday, 26 November

Kortrijk Brassband speelt een echte klassieker: "Concerto Grosso" van Derek Bourgeois.

"Concerto Grosso werd al in 1979 door de componist geschreven en was oorspronkelijk geen volledig brassbandarrangement. Het stuk was in feite geschreven voor het Philip Jones Brass Ensemble, een tiendelig ensemble bestaande uit vier trompetten. 1 Franse Hoorn, 4 trombones en een tuba en is speciaal geschreven voor het afscheidsconcert van Philip Jones. Pas later herschreef Bourgeois het naar een Brassband versie en de rest is historie. Concerto Grosso is een van de meest iconische brassband werken geworden. Gespeeld door de allergrootste brassband namen en regelmatig testpiece op kampioenschappen. Concerto Grosso is antifonaal geschreven. Antifonaal wil zeggen: een muzikale stijl of techniek waarbij twee groepen afwisselend muzikale frases of antifonen spelen, waarbij de ene groep reageert op de andere. Het idee is dat de muzikale uitwisseling een betekenisvolle dialoog creëert. Deze term wordt ook in bredere zin gebruikt om elke vorm van afwisseling tussen twee groepen aan te duiden, niet alleen beperkt tot muziek.

Een redelijk bescheiden begin van Kortrijk, wel treffend en goed samen. De euphoniumsolo is van grote klasse. In de es-bassolo wat oneffenheden. Het geheel loopt net niet vloeiend door.

Op plaatsen missen verschillende secties de aansluiting met elkaar en ontstaan ongelijke inzetten. Toch blijft het altijd weer geweldig om dit werk gespeeld te zien worden. Fraaie passages volgen in de bugel, hoorn en trombone. De es-bas herstelt zich goed in de volgende solo.

Dirigent Ward De Ketelaere neemt ruim de tijd en laat vrij lange stiltes vallen. Opnieuw horen we zeer fraai solistisch spel in euphonium, trombone en bugel. Wauw, wat een geweldige bugelsolo en wat jammer van die laatste triller. De daaropvolgende inzet in de begeleiding is helaas niet vrij van stemmingsproblemen. Het snelle deel is weer wat rommelig van opzet. De band loopt hier op momenten flink uit elkaar. Gelukkig wordt dit snel hersteld. Solistisch verloopt het ook niet allemaal vlekkeloos, al vormt het hoorn/bugel intermezzo hier een positieve uitzondering op.

Kortrijk gooit er nog eenmaal alles uit richting het slot. Een dappere poging van dit zeer gewaagde werk.