EBK 2023: test piece: Black Dyke Band

Laatste update om 18:59 op Friday, 5 May

Thoor Engström's werk, Aurora, werd geschreven in opdracht van Brassmusik Skåne voor de EBBC in Malmö, en Joel schrijft... Aurora was de Romeinse godin van de dageraad. Elke dag opende ze de poorten van het oosten met haar roze vingers en reed ze met haar strijdwagen in een gloeiende schoorsteenmantel door de lucht, vergezeld door kinderen, en kondigde ze de komst van haar broer, Sol (de zon) aan. Het natuurlijke fenomeen Aurora Borealis (of "noorderlicht") is wat de Romeinen inspireerde tot deze personificatie van de dageraad en het kan een mysterieus iets zijn om te aanschouwen, van zowel schoonheid als ontzag. De dageraad kan een symbool zijn voor veel dingen, zowel iets dat begint als eindigt. De eeuwenoude boodschap van Aurora kan daarom als tijdloos worden beschouwd. Haar oproep te midden van de vreugdevolle dans van de kinderen van de sterren dat er een nieuwe hoop, een nieuw licht op komst is, kan een geruststellend idee zijn voor iedereen in het licht van ontberingen.

Spannende introductie door Black Dyke, wel is de dynamiek ruim genomen. De opbouw in B start wel pp en dat is gaaf! De sound komt tot volle glorie voor D en ook technisch is de introductie zeer verzorgd. I is transparant en wat een kwaliteit horen we wanneer de hoorns en flugel aansluiten in de reeks. Zeer aansprekend. M draagt een vrolijk karakter, weer geheel anders van sfeer dan bands die we eerder hoorden. Veel schakeringen in dynamiek waardoor we weer een heel andere uitvoering te horen krijgen. U, W, en V zijn prachtig aan elkaar geweven; met zeer veel detail. Dat detail blijft de Yorkhire band continueren.

En wat een start van CC..., het krijgt een enorme lading met de juiste dynamiek. In DD is de balans uitstekend en ook het tutti fortissimo in FF is van bijzondere schoonheid. Het deel straalt een enorme serene rust uit en kleine nuances die Nicholas Childs heeft uitgelicht krijgen prachtig vorm. Ook naar KK blijft het uitermate gaaf om hiernaar te luisteren; wat een collectief.
MM de trombone krijgt ruimte, maar ook de omspelingen zijn hier treffend vormgegeven. De prachtig gespeelde cadens voor cornet (staand achter op het podium) luidt OO prachtig in. Er gebeurt zoveel in OO, voor alle details is ruimte. Superzacht en zó uitstekend van samenspel, hier gebeurt wel iets op het podium. Het slot is werkelijk fenomenaal van uitvoering; de precisie en drive. Een uitvoering die zeker tot de kanshebbers behoort!