EBK 2025: Keuzewerken: band 8
Band: Brass Band Willebroek
Dirigent: Frans Violet
The Forrest for the Trees - Wim Bex
Propaganda gebruiken in tijden van conflict is zowel een manipulatief als effectief instrument voor politieke communicatie. Propaganda werd voor het eerst gebruikt in de Oudheid, maar in de moderne tijd is het een duisterder pad ingeslagen door desinformatie te gebruiken om de publieke opinie te sturen. Wat voor de ene kant onwaar is, wordt door de andere als waarheid beschouwd – wat leidt tot wantrouwen en polarisatie. De titel is gekoppeld aan het argument dat Sir Thomas More in 1533 aanvoerde tegen de Engelse geestelijke Robert Barnes, die hij voor een ketter hield. More stelde dat Barnes, hoewel hij de stenen van de Sint-Pauluskerk in Rome kon aanraken, nog steeds blind was voor het belang van het gebouw zelf.
De Belgische componist Wim Bex onderzoekt deze kwesties binnen de structuur van een symfonisch symfonisch gedicht. Het bestaat uit 9 ondertitelde, onderling verbonden delen die de luisteraar vragen om te zoeken naar de onbevooroordeelde 'middenweg' om onderscheid te maken tussen wat echt is en wat verzonnen. Vanaf de opening 'All peace and quiet' leidt hij een verhaallijn die 'Preparing the set-up', 'Divide and glory', 'Something smells fishy..', 'Collateral damage', 'Which side are you on?', 'Exposure or exposed' en 'History repeats itself' omvat, alvorens af te sluiten met de vragende coda 'Unless...'.
De muziek is gebaseerd op vijf verschillende thema's, waarvan er één fungeert als de valse 'propaganda' die zich door het hele werk heen weeft. De waarheid komt uiteindelijk aan het licht, naarmate meer en meer spelers door de bomen het bos zien en het grotere plaatje zich ontvouwt. De componist vraagt zich echter nog steeds af of de waarheid dan überhaupt wel bestaat.
Belgische topband imponeert met expressie en technische perfectie
De veelvuldig kampioen van België programmeert vandaag hun keuzewerk van de laatste kampioenschappen: een uiterst complexe compositie die ook een spiegel vormt voor onze huidige maatschappij. De uitvoering start sfeervol met een prachtige flugelhornsolo, gevolgd door sterke bijdragen van solo-cornet en euphonium. Zodra alle solisten hun visitekaartje hebben afgegeven, stort de band zich vol overtuiging op de vele dynamische, ritmische en technische uitdagingen – en met succes!
De opening is gecontroleerd en technisch ragfijn, gevolgd door een kleine oneffenheid die snel wordt hersteld. De solo-euphonium levert een fantastische bijdrage, waarna principal cornet en hoorn het muzikale verhaal overtuigend voortzetten. Dan klinkt weer die kenmerkende grootse sound van de Belgen; in combinatie met een uitstekende, altijd gecontroleerde balans en dynamiek levert dit een prachtige uitvoering op.
In het rustige deel krijgt de muziek veel ruimte en worden de nuances fraai vormgegeven. Het blijft boeiend om naar te luisteren. Het poco Meno Mosso opent een heel nieuw muzikaal landschap: verzorgd, gecontroleerd en met veel energie. Na alle grote dynamiek verstilt de muziek en speelt de band een indrukwekkend zachte passage – klasse!
Er zit enorm veel expressie in het rustige deel, waarbij de klank en muzikale intentie constant blijven. In deel IV houdt de band het hoge niveau moeiteloos vast. De samenwerking tussen slagwerk en band is hier weer bijzonder hecht en zorgt voor muzikaal vuurwerk. Wat een slot!
