EBK 2025: Keuzewerken: band 7

Band:  Lyngby-Taarbaek Brass Band
Dirigent: Gert Skovlod Hattesen

Angels and Demons - Peter Graham
Peter Grahams ‘Angels and Demons werd geschreven in 2015 en is geïnspireerd op een passage uit het Bijbelboek Openbaring: “En er was oorlog in de hemel: Michaël en zijn engelen vochten tegen de draak...”

Deze twee tekstregels verschaffen de componist het materiaal voor een reeks klankbeelden die een spirituele strijd beschrijven die de aardse wereld overstijgt. Michaël wordt in de Bijbel vaak afgebeeld als een aartsengel - een oppermachtige engelachtige strijder: de draak is natuurlijk Satan. Het is daarom een ​​werk geschreven op een breed, kleurrijk, filmisch canvas; vol elementen van drama en opwinding, afgewisseld met pathos en reflectie - een strijd tussen symbolische wilskracht en ideologieën.

De componist stelt echter duidelijk dat de compositie geen onderliggend voorwendsel is voor de acceptatie van het bronmateriaal door de uitvoerders of het publiek, maar eerder bedoeld is om het met een open blik te benaderen. Het is dan ook een werk geschreven op een breed, kleurrijk, filmisch canvas; vol elementen van drama en opwinding, afgewisseld met pathos en reflectie – een strijd tussen symbolische wilskracht en ideologieën. Deze elementen zijn duidelijk gemarkeerd; het ene optimistisch, dapper en liefdevol, het andere donker, besmet en chaotisch van aard – de balans tussen de twee balanceert tussen de tegenpolen naarmate het werk vordert. De lineaire ontwikkeling voert de luisteraar via elk van de klankbeeldsecties van ensemble- en solo-uitdagingen naar de climax – het einde dat de triomf van het goede over de duistere krachten van het kwaad laat zien.

Lyngby-Taarbaek opent hun uitvoering met een compositie uit 2017 in de kenmerkende Graham-stijl, die onverminderd aantrekkelijk blijft om naar te luisteren. De start is niet volledig gelijk, maar de Eb-tuba weet te imponeren met een fraaie solo, waarna de trombones het overnemen, zij het wat aan de stevige kant.

Het Scherzando is licht van opzet, al sluiten de muzikale lijnen niet altijd naadloos op elkaar aan.
De Barcarole wordt lekker lazy en met gevoel gespeeld, maar de intonatie is niet optimaal. In het Allegro blijkt de technische moeilijkheidsgraad een flinke uitdaging: het samenspel hapert en dat is jammer. Het gedragen Con affetto is fraai vormgegeven en de solopartijen komen goed tot hun recht, ondanks een stemmingsprobleem bij de flugelhorn. Kleine haperingen in de zachte passages doen afbreuk, maar in de snellere delen herstelt het samenspel zich duidelijk.

Het afsluitende Meno Mosso wordt gespeeld op buisklok in plaats van kerkklok, waarmee een eigen accent wordt gelegd. Deze populaire compositie blijft een uitdaging, en Lyngby-Taarbaek heeft alles gegeven voor een topuitvoering.