Dik van Doorn erelid Brassband Rijnmond

Brassband Rijnmond gaf op zaterdag 1 maart het jaarlijkse "Brass Connections" concert. Een bijzonder moment tijdens deze avond was de benoeming van Dik van Doorn tot erelid. Dik is sinds de oprichting betrokken bij Brassband Rijnmond en heeft zich jarenlang met hart en ziel ingezet. Met deze onderscheiding werd zijn toewijding en bijdrage op gepaste wijze geëerd, wat door zowel de muzikanten als het publiek met een luid applaus werd beantwoord. CU Brass sprak met Dik, één van de iconen van de Nederlandse brassbandscene, over deze benoeming, het verleden en het heden. 

Wat betekent deze benoeming als erelid voor jou? 
Het is natuurlijk letterlijk een eer om deze waardering te krijgen. Met name de mooie woorden die op dat moment gebruikt worden geven een fijn gevoel. En de strekking van die woorden sta ik nooit zo bij stil. Het enige wat ik voor de band doe is muziek maken, soms wat hand en span diensten en me als een goed lid gedragen. Ik heb ook wel de nodige jaren in het bestuur gezeten natuurlijk. Het gekke is dat ik deze mooie hobby ook nog voor mezelf doe, omdat Rijnmond een geweldige hobby en club is, en blijft. Dus dat erelidmaatschap is eigenlijk een beetje overdreven, te veel eer.
 
Wat drijft je na al die jaren om nog steeds zo actief te zijn? 
Om dat uit te leggen zou iedereen het verhaal van het ontstaan van de band moeten kennen. We begonnen met deze club in 1978 toen Brassband Rotterdam door omstandigheden ter ziele ging. De instrumenten moesten worden ingeleverd en we hadden van de één op de andere dag geen brassband meer. Ook was onze geliefde hobby verdwenen. Die beslissing werd van bovenaf genomen. De leden hadden er niets over te zeggen, omdat alle instrumenten privébezit waren van de dirigent van Rotterdam. Met een enorme motivatie en vanuit het gevoel van onrecht wat ons was aangedaan zijn we met 14 oud-leden, geleende instrumenten en een dirigent -die gratis kwam- begonnen. De sfeer en de saamhorigheid was ongekend. Er werd heel veel gespeeld en in no-time kreeg de band vorm en niveau.

Dik samen met Danny Oosterman tijdens Vara's Brassband Festival.

Na een jaar stond er al een geweldige band en werden we tweede bij de brassband van het jaar verkiezing van de VARA. Door de jaren heen is de sfeer altijd super geweest en heeft de band zich vaak genoeg kunnen bewijzen. De gedrevenheid, vriendschap en saamhorigheid van het begin is de reden dat ik me altijd maximaal heb ingezet en me altijd thuis heb gevoeld. Helaas heb ik door omstandigheden de laatste jaren door een middenrif verlamming en een ongeluk met mijn voortanden en lippen niet meer optimaal kunnen spelen. Dus ik ga nu mijn 7e EBK heel anders in dan vroeger, maar voel me vereerd om als enige overgebleven muzikant van het begin in 1978 de fakkel aan de jeugd over te dragen. En daarbij geniet ik nog steeds van “mijn cluppie.” 
 
Welke bijzondere herinneringen/momenten blijven je altijd bij? 
Dat zijn er heel veel, maar ik zal er een paar noemen/beschrijven. Op het wedstrijdtoneel heb ik enorm genoten tijdens het EBK in 2009 in Oostende. De band presteerde toen geweldig met Ivan Meylemans. We hadden een geweldig fijne club met jonge mensen. De gemiddelde leeftijd van de solo-cornetsectie was 20! Uiteindelijk werden we vierde met From Ancient Times (Jan van der Roost) en Concerto Grosso (Derek Bourgeois) Brassband Rijnmond kon ook goed feestjes vieren dus dat weekend was in één woord geweldig! Wat met concerten diepe indruk op ons allen maakte, waren de optredens met de New Zealand Dance Company. Ik dacht in 2012 met “Rotunda”. BBR werd gevraagd om vier optredens van deze dansgroep te begeleiden, want de muziekscore was geschreven voor brassband. We hadden geen idee wat onze functie zou zijn, maar dat bleek uiteindelijk fantastisch te zijn. Alles zat in die voorstelling van marsmuziek tot Nimrod. De rillingen en emoties waar de tragedie werd uitgebeeld in dans. Fantastisch om dit mee te maken en BBR was de club die op dat moment alles in huis had om een geweldige indruk achter te laten! Wat betreft geluidsdragers ben ik nog steeds supertrots op onze cd Russian Connections. Vooral heel trots ben ik omdat er ook een paar prachtige bewerkingen opstaan van de hand van onze bandleden. Zeer smaakvol! Natuurlijk zijn de andere tracks ook prachtig, maar deze spreken me het meest aan. Maar eigenlijk is spelen bij Brassband Rijnmond altijd een feest! 
 
Hoe zie je de toekomst van BBR? Wat zou je “de jeugd” mee willen geven?
Dat is een lastige vraag. Op de één of andere manier heeft de band op dit moment nog volop bestaansrecht. We hebben een mooie volle bezetting en met de NBK-titel van 2023 en de tweede plaats vorig jaar kunnen we nu lekker doortrekken naar het EBK in Stavanger. Helaas zit de blaasmuziek niet in de meest gunstige hoek. Het kan eigenlijk zomaar een andere kant uit gaan. Gelukkig zijn er voldoende gedreven mensen die zich voor de club willen inzetten. Ook boffen we enorm met onze dirigent Luc Vertommen. Hij heeft de band mooi vooruitgeholpen. Ik hoop dat deze tendens zo mag voortduren en dat ik nog even mee kan blijven genieten. En zo niet, dan ga ik met pensioen!?

Dik van Doorn met zijn erelidmaatschap

certificaat naast voorzitter Remco Wisse

(Foto's: Brassband Rijnmond)