Luc Vertommen na winst op Franse Brassband Kampioenschappen

Afgelopen weken behaalde Hauts de France Brass Band voor de zevende maal de kampioenstitel tijdens de Franse Brassbandkampioenschappen in het Théâtre Charles Dullin in Le Grand-Quevilly. Het was de derde overwinning sinds de band onder leiding staat van de Belgische dirigent Luc Vertommen. Die 'hattrick' behaalde hij met een volledig Nederlandstalige jury in Frankrijk. (dirigent Anno Appelo, componist Kevin Houben en juryvoorzitter Glenn Van Looy)

CU Brass sprak met Vertommen over de voorbereidingen op het kampioenschap, hun keuzeprogramma voor de wedstrijd en de verdere plannen van het orkest. 

Op welke manier kon de band in deze covid-tijden op een normale manier de wedstrijd voorbereiden? Waren er ook beperkingen die de voorbereidingen hebben gehinderd? 
De covid-regels in Frankrijk waren de voorbije twee jaar in grote lijnen vergelijkbaar met die in Nederland en België. De periodes waarin de band kon repeteren of verplicht op covid-rust werd gesteld waren vergelijkbaar. Merkbare verschillen in Frankrijk waren wel dat de nationale en regionale overheid de cultuursector in het algemeen sterk is blijven ondersteunen in deze moeilijke periode. Op momenten dat in België concerten strikt verboden waren (maar de horeca wel open was) werd in Frankrijk bewust voor gekozen om de cultuurzalen wel open te houden onder veilige omstandigheden. Zo konden wij wel sinds de zomermaanden onafgebroken repeteren, iets drinken in cafés (met hun passe-sanitaire, ons coronatoegangsbewijs) en concerten blijven spelen met de verplichte controles voor muzikanten en publiek.

De repetities verliepen regelmatig nog met hier en daar een lege stoel wegens verplichte quarantaine. Veel van de muzikanten die werken als leraar in academies of in militaire orkesten moesten zich bijna dagelijks testen voordat ze in contact mochten komen met studenten of grote groepen. De laatste weken gingen de besmettingen gelukkig een stuk beter en hebben we voltallig kunnen werken. Het was voor mezelf, voor het orkest en waarschijnlijk ook voor het publiek weer even wennen aan een brassbandwedstrijd. Iets wat we lang hebben gemist. Het orkest had door covid twee Europese kampioenschappen gemist (Palanga en Malmö) en is ontzettend blij dat het nu opnieuw twee tickets voor dit jaar en 2023 op zak heeft. Fysiek was het enorm wennen voor koperblazers na zo’n lange periode van niet repetere. Zeker als je weet dat we plicht- en keuzewerk moesten spelen met maar twee uur tussenpauze en een uur later een galaconcert van anderhalf uur. 

Hoe zag jullie wedstrijdprogramma eruit en kan je iets meer vertellen over jullie nieuwe keuzewerk, Sinfonietta nr. 2 van Pierre-Antoine Savoyat? 
Het verplichte werk was Dynasty van Peter Graham. Inmiddels een klassieker sinds het werd gebruikt tijdens de British Open en op vele nationale kampioenschappen op het Europese continent. Een schitterend traditioneel plichtwerk met heel wat gewicht op de schouders van de solisten uit het orkest, die het er stuk voor stuk schitterend hebben vanaf gebracht. 

Het idee van het keuzewerk is eigenlijk ontstaan in de covid-periode en is gegroeid dankzij de wederzijdse vriendschap tussen de Hauts de France Brass Band, de jonge Franse componist Pierre-Antoine Savoyat en mezelf. Ik heb Pierre Antoine voor het eerst ontmoet tijdens een cd-opname met de Brass Band Nord-pas-de Calais (zo noemde het orkest zich toen nog). Op het programma stond toen zijn geweldig moeilijke concerto voor tenorhorn dat Sophie Budelot uitvoerde. Dankzij gelukkige omstandigheden is Sophie na de opname in het noorden van Frankrijk komen werken en bij het orkest komen spelen en is Pierre Antoine enkele jaren nadien in Brussel komen studeren. Hij behaalde er een masterdiploma aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel (in de Nederlandstalige afdeling!) voor trompet in de jazzafdeling. In die periode speelde hij ook enkele jaren cornet in de back-row bij Brassband Buizingen. Hij heeft op die manier enkele grote wedstrijden meegemaakt en weet hoe een wedstijdwerk er uit moet zien. Hij had me ooit al eens zijn Sinfonietta nr.1 laten zien, maar die was eigenlijk aan mijn aandacht ontsnapt. De Europese Jeugdbrassband speelde o.l.v. Erik Janssen in Lille een interessant werk van hem en ook op het Concours de Tuba in Parijs werd één van zijn werken gespeeld. Tijdens de covid-periode heeft hij rustig doorgewerkt aan een vierdelige Sinfonietta in de stijl van de klassieke Franse meesters uit het impressionisme. Hij heeft op die manier kleuren uit een brassband gehaald die minder courant gebruikt worden: zeer veel kleurrijke impressionistische harmonie, veel dempers, en een uitgebreid arsenaal aan slagwerk, waaronder de celesta. Het werk is op die manier een mix tussen een modern brassbandwerk en soms Daphnis et Cloé of La Valse van Ravel of pianomuziek van Debussy of een rustige melodie à la Joseph Canteloube. Samengevat een interessante nieuwe compositie in een ietwat andere muzikale taal. 

Wat doet deze overwinning met u persoonlijk? 
Ik ben vooral trots op het orkest. Ik ben blij dat ze hard willen werken voor elkaar en naast een hechte muzikale bende ook voor elkaar door het vuur gaan als een hechte vriendengroep. Het orkest is een mooie mix van ervaring en veel jonge solisten. Voor hen is het een mooie mijlpaal in hun jubileumjaar. Het orkest bestaat in 2022 immers 30 jaar. Het feit dat ze nu een hattrick aan overwinningen hebben gehaald in eigen land geeft hen veel zelfvertrouwen. Temeer omdat ze daarvoor toch een monument als de Paris Brass Band, runner-up de tijdens de Europese Brassbandkampioenschappen in Montreux moesten voorafgaan. Het orkest is dit voorjaar nog op vele plaatsen te beluisteren en heeft in het najaar een aantal mooie projecten naar aanleiding van hun 30-jarig jubileum.